| Scenariusz przedstawienia |
Zapis przedstawienia teatralnego zrealizowanego w ramach projektu teatralno-profilaktycznego pt. "Teatr a nie narkotyki"
1. Dzieciństwo
Dziewczynka w pokoiku lub na jakiejś łące bawi się beztrosko "zmagając" się ze swoimi zabawkami... Rodzice zbliżają się do niej ofiarowując jej zabawki i... złudzenia.
W ten "piękny świat" wkracza jednak agresja bawiących się hucznie ludzi wzbudzając lęk i niepokój. Ich zabawa zmienia się w pijacką libację z rodzicami w roli głównej;. Trwa jakiś szaleńczy pęd otaczającego ją zła, niezrozumienia i przemocy... Błędne koło. Dziewczynka próbuje wydostać się z osaczenia. Przerywa złowrogi krąg i wydostaje się na "wolność" już prawie dorosłego życia zostawiając za sobą dom, świat pełen niezrozumienia, nałogów, przemocy, złych wartości.
2. Dorastanie
Teraz "przebrana w dorosłość" przemierza długą drogę, poznając całkiem nowe obrazy życia; jakiś nowy świat, w który ona wkracza niepewnie...
Nową, symboliczną rzeczywistością jest w przedstawieniu dziwna kawiarenka z całym swoim gwarem, muzyczką, dymem, różnymi typami z ulicznym grajkiem, sprzedającą róże kwiaciareczką... Poznaje nowych ludzi. Oprócz przygodnej znajomej spotyka być może coś więcej - swoją wymarzoną miłość! Trwa taniec uczuć. Jednak i ta rodząca się więź młodych ludzi zostaje zakłócona i zburzona przez okrutną rzeczywistość, która kiedyś "wygnała" ją z domu dzieciństwa.
3. Narkotyki
Wśród zajętego sobą towarzystwa w kawiarni do "wzlotu" szykuje się kusiciel - dealer narkotyków - szukając bezwzględnie swojej ofiary za cenę zysku. Przygnębiona kolejnym dramatem dziewczyna łatwo ulega jego pokusie.
Po zażyciu trującej dawki narkotyku w głowie młodej dziewczyny - zagubionej w sobie, wśród najbliższego otoczenia i w bezdusznym świecie - na chwilę pojawiają się złudzenia, które wraz z narastającym bólem, piekącym niepokojem szybko znikają, a ciało jej -tańcząc jeszcze - nieuchronnie pędzi w otchłań... "Czarny anioł" śmierci triumfuje!
Teraz przybiega zrozpaczony (niestety za późno) jej chłopak. Za trzymającym na kolanach ciało dziewczyny chłopakiem stoją z zabawkami skruszeni rodzice. Smutne refleksje dopadają wszystkich "bohaterów" przedstawienia: rodziców, chłopaka a także pośredniego sprawcę nieszczęścia - kusiciela, dealera narkotyków.
4. Nadzieja
Przedstawienie mówi jednak o możliwości wyboru, o nadziei na powrót...do pięknych stron życia. Taniec - obrzęd żałobny, zmienia się w taniec życia, który piękną pieśnią budzi jutrzenkę nadziei dla wszystkich. Na nowe życie, na lepszy wybór. Na zmianę w sercach nie rozumiejących rodziców, złych przyjaciół, oraz... dealera, być może także czyjejś ofiary. Na scenie widać tylko zabawki i...czerwoną różę. Symbol miłości i nadziei.
Wraca dzieciństwem chwila radosna... "Nikt nie jest samotną wyspą".
5. Magia teatru
Jak za dotknięciem czarodziejskiej... różdżki wszystko zamienia się w teatr, którego magia kusi kolorem dekoracji, fantazyjnymi kostiumami, muzyką, radosnym tańcem, niecodziennymi postaciami, wprowadzając w świat symboli, iluzji i fikcji palące problemy
naszej rzeczywistości.
To jakaś buda jarmarczna, prawdziwy teatr wzruszeń.
To on chroniąc nas w świecie demonów i klaunów, w świecie okrucieństwa i poezji pozwala dostrzec sens naszego życia codziennego, naszej walki o chleb powszedni.
Kolejny raz w tym magicznym czasie wraca "echo dzieciństwa". Tym razem towarzyszy dorosłej kobiecie, która być może wybrała właśnie teatr...
teatr a nie narkotyki!
Zdaje się być spokojna, a może nawet szczęśliwa.
I gdy teraz wszyscy wracamy do teatru, jaki zgotowało nam życie, wiemy już, jak jest ono dziwne i złożone:
nauczyliśmy się bowiem jak niezwykłe jest to co zwykłe...
6. Finał
Dzwony oznajmiają wszystkim, że przedstawienie już skończone, że czas wrócić do życia, do siebie ,do bliskich z nadzieją, że trud się opłacił...że teatr dopiero przed nami! Teatr zwany życiem...
"...słońce wzeszło! W drogę magiczna trupo!"
(Wraz z coraz głośniejszą i jednak radosną muzyką, aktorzy w kostiumach schodzą ze sceny
zbliżając się do widzów - świadków tego zdarzenia - patrząc im głęboko w oczy i serca!
Muzyka się "urywa". Aktorzy wracają przed scenę. Ukłony)
Koniec.
Opracowanie i realizacja:
Uczennice Zespołu Szkół Budowlanych i Odzieżowych w Tczewie czyli:
teatr Magia: Anna Szreder, Krystyna Dettlaff, Emila Nidzgorska, Natalia Podraza, Roksana Paradowska, Daria Kryża, Dorota Julke, Adriana Lewandowska, Anna Sobiecka, Katarzyna Niemaszyk, Żaneta Brzezińska, Mariola Jażdżewska, Małgorzata Karnat
pod kierunkiem:
Doroty Kaczmarek i Ludwika Lubieńskiego
Premiera projektu:
Tczew 23 XI 2005
TCK
|
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Zapomniane hasło? Wyślemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
Dodane przez 
v6.00.307 © 2003-2005